بعد از ظهر روز جمعه (۱۵ آبان-۶ نوامبر) برنامه‌ای به نام هتل فیتیله‌ای از شبکه‌ی دو تلویزیون دولتی ایران پخش شد. این برنامه ماجرای پدر و پسر تُرکی است که قصد ترک هتل را دارند چرا که بوی بسیار بد و غیرقابل تحملی آزارشان می‌دهد. در نهایت پس از بررسی متوجه می شوند این بو، بوی دهان بچه‌ای است که اتفاقا تُرکی صحبت می‌کند و دلیلش شستن دهان نه با مسواک، بلکه با فرچه‌ی توالت می باشد.
هنرمندان فیتیله با این هنرنمایی کودکان تُرک را تحقیر کردند تا کودکان ایران را بخندانند.
به نظرم چنین تحقیرهای سیستماتیکی و رفتارهای نا پسند با کودک تُرک، او را دچار خود کم بینی کرده و شخصیت کودک و نوجوان را تضعیف و تحقیر می کند و بسیاری از مشکلات جدی رفتاری را برای او به بار می آورد و این عمل صدا و سیمای ایران مصداق بارز و عینی خشونت علیه کودکان می باشد.
رفتار شبکه دولتی ایران مصداق بارز نقض پیمان‌نامه حقوق کودک است ( پیمان نامه حقوق کودک مقبول‌ترین سند حقوق بشردرتاریخ است) .
این اولین بار نیست که از برنامه های تلویزیونی ایران به ملل غیر فارس سخنان توهین آمیز گفته می شود. ماه گذشته سخنان توهین آمیز اکبر عبدی کمدین ایرانی به عرب ها در برنامه زنده شبکه ۳ واکنش‌های فراوانی را در پی داشت.
در گذشته نیز محمود افشار تئوریسین پهلوی که هیچ حقی را برای تُرکان قائل نبود و حتی با ۵دقیقه آموزش زبان تُرکی در مدارس و دانشگاه ها مخالفت می کرد، پیشنهاد مدرسه هاى مادرانه در آذربایجان را مطرح می کند. جواد شیخ الاسلامی، تئوریسینی دیگر در تکمیل نظرات محمود افشار طرح جدا کردن اجباری نوزادان آذربایجانی و نگهداری آنها در شیرخوارگاه‌های مخصوص را تقدیم دیکتاتور زمان خود نمود تا کودکان تا سن هفت سالگی تماسی با والدینشان نداشته باشند و کلامی از آنها نشنوند. ذوقی که پس از محسنی به عنوان رییس فرهنگی به آذربایجان آمد، «صندوق جریمه تُرکی حرف زدن» در دبستان ها را ابداع نمود تا هر طفل دبستان آذربایجانی که جسارت کرد به تُرکی صحبت کند، جریمه شود.
تُرک‌ها و فرزندانشان در دوره‌ی حکومت پهلوی و جمهوری اسلامی ایران از ابتدائی ترین حقوقشان از قبیل تحصیل به زبان مادری، نامگذاری کودکان به نامهای تُرکی، برنامه های تلویزیونی مخصوص کودکان و نوجوانان به زبان تُرکی و… محروم بوده و هستند.
محرومیت ها، تحقیرها و تبعیض های ذکر شده در گذشته و حال، نتیجه ای جز آسیمیلاسیون و حل کردن ملت های غیر فارس در داخل فارس زبانان ساکن ایران است.
ماده ۲ کنوانسیون حقوق کودک در ۲ بند به رعایت حقوق کودکان و حمایت از آنها این چنین تاکید می کند:
۱ – کشورهای طرف کنوانسیون، حقوقی را که در این کنوانسیون در نظر گرفته شده، برای تمام کودکانی که در حوزه قضائی آنها زندگی می‌کنند بدون هیچگونه تبعیضی از جهت نژاد، رنگ، جنسیت، زبان، مذهب، عقاید سیاسی، ملیت، جایگاه قومی‌و اجتماعی، مال، عدم توانایی، تولد و یا سایر احوال شخصیه والدین و یا قیم قانونی محترم شمرده و تضمین خواهند نمود.
۲- کشورهای طرف کنوانسیون تمام اقدامات لازم را جهت تضمین حمایت از کودک در مقابل تمام اشکال تبعیض، مجازات بر اساس موقعیت، فعالیتها، ابراز عقیده و یا عقاید والدین، قیم قانونی و یا اعضای خانواده کودک به عمل خواهند آورد.
پی نوشت:
۱ – پیمان‌نامه حقوق کودک یک کنوانسیون بین‌المللی است که حقوق مدنی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کودکان را بیان می‌کند. دولت‌هایی که این معاهده را امضا کرده‌اند موظف به اجرای آن هستند و شکایت‌های راجع به آن به کمیته حقوق کودک ملل متحد تسلیم می‌شود.
۲ – کودک بر اساس ماده یک این پیمان به هر انسان کمتر از ۱۸ سال گفته می‌شود. مگر آن که قانون قابل اعمال در مورد کودک سن قانونی کمتری را تعیین کرده باشد.
این کنوانسیون شامل ۵۴ ماده و دو پروتکل اختیاری بوده که چهار اصول پایه‌ای آنرا جهت می‌دهد:
۳ – هیچ کودکی نباید از تبعیض رنج ببرد.
۴ – زمانی‌که در رابطه با کودکان تصمیم‌گیری می‌شود، باید منافع عالیه آنان در راس قرار گیرد.
۵ – کودکان حق حیات داشته و باید رشد کنند.
۶ – کودکان حق دارند آزادانه عقاید و نظرات خود را ابراز کنند و این نظرات در تمامی اموری که به آنها مربوط می‌شود، باید مورد توجه قرار گیرد.
1394/08/16
2015/11/08
